Het was een week met een rare, verwarrende energie. Ze zat overal en nergens.
Van links en rechts werden dingen op mijn pad gestrooid, als bloemblaadjes van een uitgebloeide prunus. Ik kon er niets van bakken. En er kwam maar weinig uit mijn handen.
Als de energie zo is, dan laat ik los. Of eigenlijk ik laat toe. Het mag haar eigen ritme, snelheid en richting vinden.
Slechts dan kan het alles in lijn brengen met wat mij de kans geeft de beste versie van mijzelf te zijn. Ik heb niet de illusie dat mijn beperkte denken het beter weet dan de magie van het universum. Dus ik geef mij graag over.
Ik volg, bekijk met bewondering naar de blaadjes die om mij heen dwarrelen en welke even blijven plakken of niet. Soms laat ik mij verleiden tot wat gepuzzel. Om toch stiekem te kijken of ik er iets in kan ontdekken wat iets van de verrassing die komt kan verklappen. Maar op mijn wolk zijn ze vernuftig. Ze kennen mij langer dan vandaag en hebben de verrassing nog goed verstopt.
Ik weet dat ze hiervan genieten, daarboven op mijn wolk, om mijn geduld nog iets verder te testen.
Er waren veel verrassende, onverwachte gesprekken deze week. Veel gingen allemaal min of meer over hetzelfde, namelijk, lieve mensen die het gevoel hadden steeds tegen de stroom van oordelen en meningen van anderen in te zwemmen. De twijfel over hun eigen inzichten en intuitie en door ook het gevoel van onbegrepen te worden waren ze uit balans geslagen.
Iets wat mij altijd raakt, omdat ik daar ook heb gestaan.
Onzeker, het goed willen doen en op de een of andere manier lukte dat nooit helemaal. Iedereen recht te willen doen en soms klem te zitten in de situatie omdat je het anders wil aanpakken, terwijl mensen dan een mening hebben over jouw als persoon.
Mijn zoon en dochter waren hierin mijn grootste en meest harde leerschool. Zij hebben mij geleerd te leunen op mijn eigen wijsheid, mijn inzichten en vooral bij mijzelf te blijven. Alleen dan floreerde zij. Zij hebben mij geleerd afstand te nemen van de oordelen en meningen en slechts te kijken naar wat ik zelf deed. Naar dat wat nodig was en hoe. Naar wat mijn hart mij vertelde en mijn weten liet zien. Ik vertrouwde toen al op de kosmische wetten.
Mensen hebben zoveel, soms harde, meningen. Zonder dat ze zelf alle feiten hebben. Zonder dat ze het hoeven te doen of er middenin zitten. Gebaseerd op, naast eigen angsten, pijn en ervaringen, ook op ongeschreven en vaak onfundamentele, oude sociale regels vermengt met angst. Bijvoorbeeld als het gaat over opvoeding van de tegenwoordig toch vaak erg hoog gevoelige kinderen. Of over het volgen naar wat je eigenlijk het liefste wil doen, veranderen van werk en zelfs als iemand er een hondje bij wil nemen.
Weet je wat mij het meeste raakt? Het ontbreken van liefde en compassie.
De meningen hebben vaak een basis in negativiteit en angst, iets wat momenteel nog zo erg in onze maatschappij is verweven. Zelfs mensen die menen vanuit licht en liefde te leven, zag ik elkaar kielhalen als het ging over vaccinaties. Digitale messen vlogen over en weer met alle mogelijke doemscenarios. Je moest er bang van worden. Dan ging je wel nadenken.
Het is geen wedstrijd
Spiritualiteit is hot momenteel. Ze is vermengd met de oude vissen energie. Ik zie discussies over in welke dimensie iemand al zit, hoever iemand al is en er wordt bepaald of de ander er wel klaar voor is. De energie van superioriteit is ermee verweven.
Maar niemand is beter, niemand is verder. We zijn allemaal mens met goddelijke gaven en een ziel met een opdracht. Allemaal anders en niet te vergelijken. Daarbij is het geen wedstrijd.
Spirituele ontwikkeling gaat niet over het ontwikkelen van je 3e oog en intuitie maar over jouw hart openen.
Onlangs keek ik voor het eerst naar mijn hart bij een echo. Daar, tussen die sierlijk golvende delen, woont mijn ziel. In het mooiste plekje van mijn lichaam. Ik nam mijn hart voor lief, wist dat het er was, maar toen ze zo in beeld kwam benam het even mijn adem. Haar wijsheid, haar energie, haar liefde is waar ik mee werk. Is wat mij vult en waarmee ik een ander kan aanraken.
Want als je je hart kan openen en de ander vanuit liefde kan zien gebeurt er altijd iets bijzonders. Het vertaalt zich in echt gezien worden, mogen zijn en meestal tranen. In een verbinding die haar weerga niet kent.
Liefde is zuiver, respectvol, voedend, verzachtend, helend, ondersteunend en meer. Ze is gratis en onuitputtelijk als je dat wilt. Met een geopend hart ziet de wereld er anders uit.
Want als je met liefde naar mensen kan kijken, zie je al het mooie in hen. Hun talenten, hun verborgen wijsheid en sterrenstof.
Jouw ziel is gemaakt vanuit liefde en die heeft een onmetelijke kracht.
De gesprekken raken altijd iets in mij. Ze maken mij nog vastberadener om de wijsheid die ik heb, de ervaringen en kennis, met iedereen te delen. Om je te inspireren je wortels in de grond te steken en je kruin gericht naar de zon.
Jij mag vertrouwen hebben in jezelf. Jij mag liefde (helemaal als het gaat om kinderen) boven oude normen en waarde zetten. En jij mag trots zijn op wat je doet en wie je bent.
Wil jij je spiritueel ontwikkelen? Zet dan je hart open, je voeten op de grond en volg je eigen weg vanuit en met liefde.
De wonderen ontstaan dan vanzelf.
Welkom bijzonder, lief en dapper mens.
Je mag zijn.
Allès wat je vanuit liefde doet doe je goed.
Laat het weten in een reactie onder deze post en maak kans op een persoonlijke dosis magie en sterrenstof in jouw mailbox.
Lieve groet, Carina
MEDIUM | LIFECOACH | KRISTAL TOLK
Ik help je als een baken, een vertaler van oude levenswijsheden naar jouw leven. Ik help jou de poorten open te zetten in jezelf naar sterke verbindingen met de magie en kracht in jou zelf. Het is tijd voor jouw forgotten skills…
