Aan het hoofd van een grote, ovale, houten tafel zit God. Hij strijkt eens even over zijn baard, terwijl hij ondertussen een vel papier van een stapel blauwdrukken trekt. 

Oke, dus jij wil weer naar beneden. Ja zeg ik fier. Ik heb er zin in! God kijkt mij met een schuin oog aan. Wat wil je dit leven doen dan? Nou… God… ik heb een lijstje gemaakt en voel het papier knisperen onder mijn vingers als ik graai in mijn toefje wolk dat over mijn schouder hangt. Ik ben voorbereid. Laat maar eens zien dan, zegt God, die de bui al ziet hangen. Ik wil namelijk altijd teveel. Even doorpakken zeg maar.  

De borstelige wenkbrauwen fronsen bij mijn lijstje. 

Ik wiebel van mijn ene voet op de andere. Best lastig op een hobbelige wolk moet ik eerlijk bekennen. Maar mijn benen houden het niet stil. T’is dat we hier geen tijd kennen, maar het heeft vast eeuwen geduurd voordat God mij weer aankijkt. Ambiteus plan. Maar ik zie het je wel doen. Je weet wel dat het niet simpel is he? Beneden zijn ze nog heel erg met hun hoofd en uiterlijkheden bezig. Het hartenweten komt nog maar net in opmars en daar staat niet iedereen nog voor open. Maar jij wilt hiermee aan de slag? Ja, ik wil graag het programma hartenweten doorlopen dit keer. T’is misschien wat vroeg, maar ik voel dat het wel tijd is ervoor. Ik wil helpen en blij maken. Iets moois te bieden hebben en een onderdeel zijn van een verandering. Ondertussen vult een kriebel mijn buik en ongeduld begint de overhand te nemen. Ik wil springen! Maar eerst moet er nog wel wat geregeld worden weet ik van voorgaande keren. Terwijl God het programma hartenweten activeert schuiven er oude bekenden aan tafel. Ieder heeft zijn eigen opdracht en programma. Vanuit de eenheid overlappen en helpen we elkaar. Er is enig meningsverschil over de rollen die we kiezen. Zo wil iemand die al 2 keer mijn vader is geweest het nog een keer doen. Geen goede keuze, dus wordt hij mijn partner in een latere fase. Even kan ik niet kiezen. Wordt ik een man of een vrouw? Het is allebei leuk. Oke, vrouw dan.

Met een aanraking van zijn vinger zit mijn blauwdruk opgeborgen in mijn ziel. Deze woont zometeen op het meest bijzondere en nog niet goed begrepen plekje in mijn aardse lichaam, namelijk mijn hart. Dit is niet alleen maar een spier.  Dit is mijn thuis voor een tijdje.

Als iedereen zijn programma en plekje heeft gevonden komen de pullen bier op tafel. Het schuim mengt zich met wolk als de glazen elkaar raken. Er hangt een opgewonden, sprankelende energie als we proosten. We zijn er klaar voor.

.

Mijn blauwdruk is hartenweten. Van daaruit mag ik dit leven gaan doen. 

Het programma ligt voor mij op tafel. Oh, fancy, ik mag ook weten. Dat is wel fijn bij deze blauwdruk. Ik lees nog even verder.  Voorraadkast aan mogelijkheden is open, hulplijnen actief en een setje helpers die boven blijven. De tafel wordt steeds leger en stiller. Een voor een springen we van de wolk, naar die plek die aarde heet. Om elkaar daar weer te ontmoeten.

.

Meer weten over mijn manier van werken en wat dit voor jou kan betekenen?

Je leest het hier: Over Carina. Natuurlijk mag je me ook mailen met je vragen op info@lauraskristalvertaling.nl