Fantoomkwarts.
Is ze niet mooi? Het is eigenlijk een punt in een bergkristalpunt. De kern bestond al en daaroverheen heeft zich een andere punt gevormd. Bij sommige punten moet je goed kijken of zoeken om de fantoom te vinden. Bij deze niet.
Je mag dwars door haar heen kijken naar haar kern. Daar binnenin zit een hele mooie, gave punt.
Deze punt staat op mijn bureau. Ze is een reminder voor waar het werkelijk om gaat in dit leven. Je kern. In die kern zit alles opgeslagen. Alles. En hij is net zo uniek als je vingerafdruk.
Maar dit verhaal gaat misschien wel vervelen ondertussen. Zo vaak heb ik het al verteld. Het liefst verstoppen we onze kern voor de buitenwereld. En vaak ook voor onszelf. Je wilt om diverse redenen niet aan je passie gehoor geven. Eigenwaarde maar ook de zucht naar de schijnzekerheid laten je diepste talent vaak in de kast liggen. Stel je voor zeg!
Ik ben onderweg. Sinds begin dit jaar ben ik onderweg naar mijn kern. Ik ben het al heel lang, maar sinds dit jaar gaat het met zevenmijlslaarzen aan. Grote, ferme stappen.
Ik luisterde naar mijn gevoel en verkocht mijn edelstenen webshop. Ik ging verder met mijn kristallenboxen en blauwdrukleggingen, want stenen horen bij mij (iets wat ik 4 jaar geleden echt niet hardop en openlijk had durven zeggen!).
Ik ging als een speer! Heerlijk knallen dat is wat ik regelmatig doe.
En toch knaagt er altijd een verlangen in mij. Iedere dag.
Op zoek naar wat dat verlangen mij vertelt treft er mij een inzicht. Eigenlijk 2.
Ik ben mij bewust dat ondanks alle facetten in mijn leven als mantelzorger, ik gewoon gelukkig ben. Nu klinkt dat misschien gek dat ik het zo zeg, maar de zorg voor mijn zoon is intensief en vaak vol zorgen. Maar mijn mindset zorgt ervoor dat ik met kracht en veerkracht in het leven sta en goed met de omstandigheden kan omgaan. Ik zie alles wat gebeurd door het filter van mijn mindset. Die geeft vertrouwen. Ik geniet, heb lief, heb lol, doe fijne dingen, heb een fijn en geborgen thuis en geniet van kleine dingen.
Ik ben gewoon ronduit gelukkig.
Maar er was nog een inzicht.
Ondanks dat ik werk doe wat ik geweldig leuk vind, kwam ik als een donderslag bij heldere hemel tot een conclusie: mijn motivatie om te werken is op basis van angst. Angst niet zelfstandig te zijn en geen eigen inkomen te hebben.
Ohoh. Die kwam binnen. Hard. Dat is wat onder alles zit.
Een mega eye opener!
Als ik de angst weg haal, wat zou ik dan willen doen? Wat zou ik dan het liefste willen doen?
Mijn aandacht gaat meteen naar dat gevoel van verlangen. Ik weet denk ik wel wat het is.
Het was er altijd al, maar dingen die je zo verschrikkelijk leuk vindt om te doen, daar kun je toch je werk niet van maken…?
Zo zijn we opgevoed. Althans ik wel.
En ja dan is het ook doodeng, want wat als het tegenvalt? Wat als het niet lukt? Je hebt het al zo vaak geprobeerd. Wat dan?
Ik kijk nog eens naar de fantoomkwarts. Trots en fier staat zij daar en laat mij haar kern vol trots zien.
Je hebt 1000 redenen om iets niet te doen
en maar 1 nodig om iets wel te doen.
Ik ben met het inzicht in mijn broekzak, klaar voor een volgende stap dichterbij mijzelf. Dus ik maak ruimte in mijn agenda. Veel ruimte. Zodat ik kan luisteren naar mijn hart en weten. En ik beloof mijzelf dat ik mag gaan doen wat ik het liefste doe van alles: SCHRIJVEN.
Gewoon schrijven. Een hele zomer lang. Met een mooie vulpen.
Dan zien we daarna wel weer verder.
Durf jij te luisteren naar je verlangen?
Je angsten los te laten en te zien waar alles je brengt?
Langs welke magische plekken, stromingen en kansen?
Ik verheug mij erop!
