Mensen die mij langer kennen weten dat ik altijd roep: ‘Kies!’

Want als je eenmaal kiest dan komt er weer beweging, gaat alles weer stromen. Dat is wat ik altijd vertel.

 

En ook ik werd weer even met mijn neus op mijn eigen wijsheid gedrukt! Ik koos en het stroomt als een dolle. Hierdoor ben ik mij ineens ook bewust dat het toch gebeurd dat je langzaamaan steeds trager gaat stromen. Dat gaat zo geleidelijk dat ik het niet echt doorhad. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat het wrong. Probeerde een schijnbeweging naar links en naar rechts.  Maar niets maakte een groot verschil. Niets werkte.

 

En toen vroeg iemand aan mij: waarom kies je niet?

 

Nou, ehhh,..

ik had het niet gezien. Ik had niet opgemerkt dat ik toch langzaam aan bijna tot stilstand was gekomen. En opnieuw was gaan zoeken. Want als ik stilsta wordt alles mistig. Ik ga dan zoeken naar richting en bestemming. En dat is in de mist behoorlijk lastig kan ik je vertellen.
De persoon die mij de vraag stelde deed mij letterlijk stilstaan. Vanuit deze rust kon ik weer luisteren naar mijn hart.

Ook geen simpel ding, want luisteren naar je hart geeft antwoorden die meestal buiten je comfortzone liggen. Wil ik ze horen? Durf ik te geloven dat ze werkelijk de antwoorden zijn?

Misschien moet ik dat laatste anders zeggen. Durf ik toe te geven aan dat wat mijn hart mij toefluistert? Want wat zij mij fluistert zijn zuchtjes van diepe verlangens, de dingen die meestal onderaan mijn lijstje staan waar ik nooit aan toe kom.

 

Er is mij ooit verteld: je hebt 1000 redenen om iets niet te doen, maar je hebt maar 1 reden nodig om iets wel te doen.

 

Dus ik koos. Gewoon kiezen zonder te lang mijn hoofd de kans te geven ieder obstakel uitgebreid te benoemen en te belichten. Ik koos om de verkoop van losse edelstenen over te gaan dragen aan iemand anders met veel passie en liefde voor stenen.

Spiriland in de etalage te zetten.

En ik koos om mijn focus dan helemaal te geven aan dat waar ik alles in kwijt kan: Kristallenboxen en met de mensen samen ermee te gaan werken. Samen. Niet op papier maar met echte energie.

 

Het zijn speciale plekjes, mijn kristallenboxen. Met een eigen hartslag, een eigen adem en een verbondenheid. Het zijn plekjes waar alles samen komt. Waar krachten zich bundelen, zich verweven met onvoorwaardelijke liefde en de persoon waarmee ze worden verbonden.

Waar de energie van de aarde, de kracht van edelstenen, planten en dieren, zich verstrengelt met de magie van het universum.

Ik kan verdwalen in het combineren van alle krachten en verhalen van alle onderdelen als ik ze verbind en hun magie zich ontvouwt. Als het hart van de box langzaam begint te kloppen, steeds sterker en krachtiger.
Klaar om iemand te helpen, te stimuleren en te vullen met wijsheid.

Het zijn bijzondere, krachtige plekjes deze kristallenboxen.

 

Het voelt als een cadeautje dat ik ze fulltime mag gaan maken. Niet pas als er tijd over is.
Dat ik ze mag vormen met de informatie die mee komt met de wind.

Ondertussen stromen de kistjes binnen. Ze ploffen op tafel met een diepe zucht. Even landen. De krachtveren van vogels dwarrelen binnen en de oliën komen via hun eigen weg.
Alles land tussen de kracht van de edelstenen hier in mijn kleine werkhok.

Ondertussen gaat buiten de zon schijnen en weet ik dat het precies zo is als dat het nu moet zijn.