Het is een vraag die als een breekijzer werkt in de grote verandering die gaande is. Ze breekt oude overtuigingen open.
Omdat ze niet meer passen, niet vrijwillig mee veranderen met de tijd en energie van nu.
Vorige week las ik een stukje in de krant over een moeder die iets anders deed bij haar dochter. Anders dan ‘normaal’. Dus stelde zij de vraag: ‘wat is normaal’?
Het wordt echt tijd dat oude overtuigingen en manieren worden losgelaten. En de bijbehorende, nodeloze korsetten (lees zelf opgelegde beperkingen) worden losgepeuterd.
Want veel overtuigingen en ongeschreven regels zijn op niets gebaseerd. Zijn ooit eens zo ontstaan en gevolgd door vele mensen. Maar zijn op werkelijk niets gebaseerd, behalve een oude tijd en energie.
Momenteel komen, en zijn, er op aarde veel kinderen en volwassenen met een ‘eigenschap’. Ze zijn gevoeliger en hebben een andere prikkelverwerking. Energie en prikkels komen ongefilterd binnen, ze weten en zijn puur.
Het zijn dappere, moedige, oude wijze zielen met een zware taak in deze tijd van de veranderingen.
Zij helpen een hokjes cultuur openbreken, dagen je uit anders te gaan denken en te proberen een voorstelling te maken van hoe zij de wereld ervaren.
Ik heb zelf ook 2 van deze kinderen, net als de moeder uit het stukje. Haar dochter daagde haar uit om out of the box te denken en oude normen over boord te gooien. Met alle angst voor oordeel en afwijzing van dien. Haar dochter eet geen warm eten. Gewoon niet. Wel brood en koud eten. Ze heeft eerst geprobeerd haar kind te breken door te het te forceren. Dit proces ging in tegen haar eigen wijsheid, haar gevoel en intuitie. Omdat ze wilde voldoen aan de regels, aan wat anderen van haar verwachtte, aan wat je als ouder zou moeten doen.
Ze wilde aan de buitenwereld laten zien dat ze een goede moeder was, door zich te conformeren aan oude regels. Kinderen moeten eten wat de pot schaft en aan tafel.
Het was een drama. Tot ze ging luisteren naar zichzelf, de regels veranderde en zich ging afvragen wat is normaal? Haar dochtertje eet gewoon lekker brood en koud eten en eet dat niet aan tafel. De een vind het schande en slecht, maar ik vind het moedig en luisterend naar wat er echt nodig is.
Ik heb zelf ook, met mijn kinderen, jarenlang geprobeerd te voldoen aan het ‘normaal’ van de maatschappij. De lat werd neergelegd door anderen, die de wereld slechts vanuit hun eigen ogen bekeek.
Zo vaak heb ik de opmerking gehoord: ze moeten het maar leren, want de maatschappij past zich later ook niet aan hen aan. Doe maar normaal.
Mijn dochter eet geen korstjes en mijn zoon geen brood. Heb je jezelf wel eens de vraag gesteld waarom je eigenlijk per se je korstjes moet opeten? Wat zit er dan in dat korstje dat het een ruzie waard is?
Veel mensen en kinderen zijn hooggevoelig.
Sommigen hebben een label gekregen in de vorm van een diagnose, anderen willen dat niet. Worstelen met een snelle, drukke, prestatiegerichte maatschappij. Zij komen nog uit een generatie die zich kon laten beïnvloedden om maar mee te mogen doen. Maar veel kinderen van deze tijd zouden het willen maar hun systeem staat het niet toe. Denk aan kinderen die eigenschappen hebben uit het autistisch spectrum. Ze kunnen niet anders, al zouden ze willen. Ze lopen volledig vast.
Deze oude wijze zielen, zijn mega strijders in deze tijd. Ze breken oude overtuigingen open, oude werkwijzen.
Vanuit de oude energie probeert onze maatschappij ze zo klem te zetten in de hoop dat ze of breken of buigen. Dat ze genoegen nemen met hokjes die ze geen recht doen.
Zij kozen jou als ouder. Omdat jij het in je hebt om hun wereld te begrijpen, te lezen. Het in je hebt hen te helpen een verandering te zijn in deze wereld.
Zij zijn tegelijkertijd jouw leermeester. Want ze leren je bij jezelf te blijven, te vertrouwen op jouw eigen wijsheid en daaraan gehoor te geven. Dat is precies wat deze moeder ook deed. Ze heeft een gelukkige dochter en rust in haar gezin met andere manieren en regels. Meer vanuit respect en begrip naar elkaar.
Moedig trotseert ze de oordelen van mensen die ze zo makkelijk uitspreken. Uit angst voor verandering.
Ik herken mij in haar verhaal. En misschien jij ook wel. Misschien ook wel in het werk dat je doet, wat je draagt, eet of waar je in geloofd.
Persoonlijk vind ik het een eer moeder te zijn van mijn kinderen. Ze zijn niet afgeschreven omdat ze in ouderwetse normen ‘stuk’ of ziek zijn. Ze ervaren de wereld anders en misschien jij zelf ook wel. Daarmee hebben ze een bijzondere eigenschap die je mag koesteren. Ben je niet minder omdat er een stel bange mensen zijn die zich geroepen voelen iedere verandering direct met verbaal geweld en oordeel de kop in te drukken. Er was een tijd dat dit werkte, maar inmiddels is de prik er wel een beetje vanaf.
Ik hoop dat je de komende tijd wat vaker jezelf de vraag stelt: ‘wat is nou dat normaal’? Waarom doe je het eigenlijk? Omdat het zo hoort? Omdat mensen anders iets van je vinden? Wat zou er gebeuren als je het niet doet?
Inmiddels ben ik bijna 20 jaar verder hierin. Zou een boek kunnen schrijven over dit onderwerp. Ik ben zo intens dankbaar dat ik mijn eigen pad ben blijven lopen, hoe moeilijk het soms ook was. Dankbaar dat ik de lessen die mijn kinderen mij gaven heb aangenomen, zodat ik ook nu storm bestendig mijn eigen pad loop. Soms dwars tegen de wind in, maar luisterend naar mijn hart en weten.
Precies zoals het was en is bedoeld.
En mocht je tips en advies willen van een ervarings deskundige (en expert op autisme gebied)? Dan weet je mij te vinden.
Laat het weten in een reactie onder deze post en maak kans op een persoonlijke dosis magie en sterrenstof in jouw mailbox.
Lieve groet, Carina
MEDIUM | LIFECOACH | KRISTALTOLK
Ik help je als een baken, een vertaler van oude levenswijsheden naar jouw leven. Ik help jou de poorten open te zetten in jezelf naar sterke verbindingen met de magie en kracht in jou zelf. Het is tijd voor jouw forgotten skills…
